Max Arpels Lezer

Over Max Arpels Lezer

Max Arpels Lezer (1936) dook als joodse jongen onder voor een periode van ruim vijf jaar. Het onderduiken begon in 1942, maar werd in 1945 nog twee jaren verlengd. Nadien werd hij, niet geheel van harte, herenigd met zijn biologische familie.

Arpels Lezer tekende zijn ervaringen als ondergedoken kind op. In 2005 verscheen daarover zijn eerste boek Max is een hondennaam bij uitgeverij Ten Have. Zijn tweede boek En toen zag ik mijn moeder werd in 2021 bij Amphora Books gepubliceerd.

Na een lange carrière in de internationale kredietverzekeringen, is Arpels Lezer betrokken geraakt bij een aantal Joodse nationale en internationale organisaties. Het zijn voornamelijk organisaties die de belangen behartigen van Joden die als kind door de nazi’s zijn vervolgd en daar immer psychische gevolgen van ondervinden. Ook werd Arpels Lezer in 2001 gekozen tot voorzitter van de Vereniging het Ondergedoken Kind. Dit onderwerp heeft zijn grote belangstelling temeer hij de gevolgen daarvan aan den lijve heeft ondervonden.

Een greep uit de nationale en internationale organisaties waar Max Arpels Lezer bij betrokken is: voorzitter van European Association of Jewish Survivors of the Holocaust, vice-voorzitter van de World Federation of Jewish Child Survivors of the Holocaust en lid van de raad van bestuur van de Claims Conference of Jewish Material Claims against Germany Inc. in New York.

In 2010 werd Arpels Lezer door Koningin Beatrix benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau.

Enig resultaat

Zoek op: boektitel, auteur, isbn of trefwoorden