Beschrijving

Over Vrije slag

Gustaaf Vogel moest er zeventig jaar voor worden om zijn angst voor de dood kwijt te raken. Met het verdwijnen ervan hervindt hij de geestdrift om meer uit zijn leven te halen. En verzamelt hij de moed om zich bloot te geven. In de allerlaatste sessie met zijn psychotherapeut, Bernard Waterberg, biecht hij op wat hij tot dan toe heeft verzwegen.‘Waarom heb je me dit nooit eerder verteld?’
‘Omdat ik me ervoor schaamde. Het is pure schaamte.’
‘Schaamte in zijn meest pure vorm,’ probeerde Waterberg.
‘Eerder schaamte in zijn meest diepe vorm.’
‘De schaamte van een jongen,’ suggereerde Waterberg nu.
‘Hoe bedoel je?’
‘Het is schaamte die je al sinds je jongensjaren met je meedraagt.’
Vrije slag is het derde deel van de trilogie over het zowel fortuinlijke als gemankeerde leven van Gustaaf Vogel.

“Als door een microscoop kijk je naar enkele, intense dagen van onderzoek en rouw. Met Strandvogel heeft Reinier Bresser een knap romandebuut afgeleverd.” – Ellen Rooms in de Boekenkrant

“Bresser heeft een verfijnde pen die hij als een impressionistische schilder gebruikt. Met vluchtige penseelstreken schetst hij levens, waarbij hij meer vragen oproept dan beantwoordt.” – Lies Schut in De Telegraaf

Over Reinier Bresser

Reinier Bresser (1948) werd geboren in Wassenaar als de een na jongste van tien kinderen. Zijn hele professionele leven was hij werkzaam als tekstschrijver en creative director bij hoofdstedelijke reclamebureaus. Reinier Bresser is getrouwd met fotograaf en filmer Marijke Bresser, heeft twee zonen en woont in Uitdam, Noord-Holland.

Fragment uit Vrije slag

Op de dag van zijn verjaardag had hij op zijn balkon een filmcamera gezet, waarmee hij iedereen vanaf een hoog standpunt kon vastleggen op het moment dat ze zijn oprijlaan opreden of aan kwamen wandelen. Weliswaar had hij bewakingscamera’s, maar die beelden hadden in hun onscherpte iets alarmerends. Hij wilde zuivere beelden, gefilmd met een lichtgevoelige lens, zoals in de klassieke openingsscènes van talloze speelfilms. Misschien was het een eigenaardige actie, sommigen zouden het creepy vinden, maar het leek hem mooi om alle mensen die voor hem belangrijk waren in één lang, ononderbroken shot vast te leggen.